Pure 964 Carrera 2

bron: PUUR PORSCHE Magazine 2025 Nr 1

Het contrast had niet groter kunnen zijn. Terwijl veel 911's vandaag de dag worden geleverd met een optielijst waarvoor je bijna een tweede hypotheek nodig hebt, heeft Eric Wolbert in Achterveld deze Porsche 964 Carrera 2 in Achterveld voor zichzelf gekocht. Een auto die nog zo kaal is als de dag waarop hij uit de fabriek in Zuffenhausen rolde met een stuur, drie pedalen, en een boxer zescilinder die je recht in je ziel laat kijken. De perfecte belichaming van puur rijplezier. “Luxe is overrated,” zegt Eric Wolbert.
 
 
In Nederland is een dergelijke kale Porsche bijna een rariteit. Onze markt is geconditioneerd op luxe. Zelfs de meest ingetogen koper kiest hier voor een reeks opties die de auto comfortabeler, moderner of, in vele gevallen, opvallender maakt. Maar deze 964 Carrera 2 bewijst dat minder soms echt meer kan zijn. Dat eenvoud een kunst is die steeds zeldzamer wordt in een wereld waar alles mogelijk lijkt. Waarom zouden we ook makkelijk doen als het moeilijk kan?
De eigenaar van deze pure schoonheid, Eric Wolbert, kocht de auto in oktober op de {Auto e Moto d’Epoca}, de klassiekerbeurs in het Italiaanse Bologna. Daar stond de luchtgekoelde 911 uit 1991 anoniem in een hoekje geparkeerd. “Ik was helemaal niet van plan om een auto te kopen,” vertelt hij. “Maar bij deze 964 ging ik gelijk overstag. Origineel tot in zijn poriën, nog met de 16 inch Style 90 velgen en zonder cup-spiegels. Geen luxe gedoe, geen afleiding. Gewoon een pure rijervaring zoals Ferry Porsche het ooit bedoelde. Hij was niet goedkoop, maar toch wist ik niet hoe snel ik ‘ja’ moest zeggen.” Het netjes afgestempelde checkheft – in het Italiaans klinkt {libretto di manutenzione} gelijk een stuk lekkerder - zat er gewoon bij. Uniek voor een Italiaanse auto. Volgens de papieren was de auto bedoeld voor een Italiaanse klant die ‘gewoon’ een sportauto wilde. Geen flauwekul, geen toeters, geen bellen. Wel een sper en een sportonderstel. Het resultaat is een van de meest pure 964’s die je zult tegenkomen. Wolbert: “‘Met een witte blijf je zitten’. Dat gelul dat je altijd hoort, klopt in mijn geval voor geen meter.”
 

Mix Als ik om de 964 heen loop, stijgt de hebberigheid met de minuut. Die zou ik zo willen hebben, maar Wolbert neemt er (nog) geen afscheid van. Wanneer ik instap, voel ik het direct. Het interieur is een spartaanse maar smaakvolle mix van zwart plastic en leer, een van de weinige opties die de stickers in de voorklep en in het checkheft vermelden. De stoelen bieden perfecte ondersteuning zonder je in een luxueuze cocon te hullen. De portieren voelen licht aan, zonder zware bekleding of luidsprekers die het gewicht verhogen. Als radio heeft Wolbert een retro Blaupunkt gemonteerd. Die oogt weliswaar als een radio uit zijn tijd, maar is voorzien van moderne technieken als DAB+ en telefoonconnectiviteit. “Maar het enige wat je eigenlijk nodig hebt, is het geluid van die motor,” zegt Wolbert met een grijns. Want wie heeft Spotify nodig als je een 3,6-liter symfonie achter je hebt?

 

Het enorme verschil met het G-model, z’n voorganger, is direct merkbaar bij deze 964. Terwijl het G-model met zijn kleinere motoren en minder verfijnde rijeigenschappen nog duidelijk geworteld was in de jaren zeventig, was de 964 technisch een megasprong voorwaarts. Die luchtgekoelde 3,6-liter boxermotor is in deze uitvoering goed voor 250 pk. Het ontwerp van deze motor is iconisch: zes cilinders in een boxervormige configuratie, wat zorgt voor een laag zwaartepunt en een perfecte balans die tricky kan zijn als je op de grens rijdt.  Luchtkoeling maakt het ontwerp eenvoudiger en lichter, zonder waterpompen of radiateurs, wat bijdraagt aan het rauwe karakter van de motor. Bij hogere toeren voel je de unieke pulsaties van de boxer. Een soort mechanische symfonie die steeds luider wordt naarmate je dichter bij het rode gebied komt dat begint bij 6.800 tpm. Geen turbopower, geen elektrische trucjes; wat je voelt, is rauwe, ongefilterde mechaniek in zijn puurste vorm. Maar luchtgekoeld betekent ook dat deze motor bij filerijden de hitte van een zomerse barbecue kan evenaren.

Sensatie
De rijbeleving met deze motor is een zintuiglijke ervaring. Elke trap op het gaspedaal wordt direct vertaald in een responsieve acceleratie, terwijl de motor zijn rauwe, mechanische geluiden via de cabine met je deelt. Op papier klinkt 250 pk wellicht bescheiden in een wereld van supercars die de 700 pk moeiteloos overschrijden. Maar de praktijk vertelt een ander verhaal. Het gebrek aan gewicht — deze 964 weegt net iets meer dan 1.350 kilogram — zorgt voor een wendbaarheid en puurheid die je in moderne auto’s nauwelijks meer vindt. Hier geen elektronische hulpmiddelen die het werk voor je doen. De enige computer die ertoe doet, zit achter het stuur. En die computer mag geen fouten maken.
“Het rijden met deze auto is een sensatie die moeilijk in woorden te vatten is,” vertelt Eric Wolbert terwijl hij de sleutel omdraait. De motor springt met een rauwe brom tot leven. Geen gesynthetiseerd geluid, geen kleppen in het uitlaatsysteem die kunstmatig drama toevoegen. Alleen de pure mechanische symfonie van een luchtgekoelde Porsche. “Alles aan deze auto voelt puur. Het sturen, schakelen, remmen; het is een directe verbinding tussen jou en de machine.”
Tijdens de rit wordt duidelijk wat hij bedoelt. De bekrachtigde besturing – nieuw vanaf de 964 - geeft je een feedback waarvan menig moderne bestuurder zou schrikken. Elke hobbel in de weg, elke verandering in het asfalt, je voelt het direct. De versnellingsbak, een handgeschakelde vijfversnellingsbak, vraagt een resolute hand en een goed getimede voet. Dit is geen auto die je als vanzelf rijdt. Hij dwingt je om betrokken te zijn, om aandacht te hebben voor elk detail. Er is geen cruisecontrol om het makkelijk te maken en geen parkeersensoren om je fouten te maskeren. Alleen jij, de weg, en een bijrijder die zichzelf misschien afvraagt waar de airco is gebleven. 
“Je bent inmiddels gewend aan moderne auto’s waarin alles soepel en makkelijk gaat. Maar die relatief rudimentaire techniek is voor mij de essentie van autorijden.” Of zoals hij het noemt: rijden zoals het hoort.

 
 

 
Extensie van jezelf
Een interessante eigenschap van deze auto is hoe hij zich staande houdt in een wereld vol snelle en hightech sportwagens. Op bochtige binnenwegen kan hij zich prima meten met veel krachtigere machines. Niet omdat hij sneller is, maar omdat hij zo veel communicatie biedt. Je weet precies wat de auto doet en waarom. Elke stuurbeweging, elke druk op het gaspedaal heeft direct gevolg. Het is alsof je geen auto bestuurt, maar een extensie van jezelf. Of een iets luidruchtigere versie van jezelf, dan.
Toch zijn er ook nadelen aan een kale Porsche zoals deze. Lange ritten kunnen vermoeiend zijn zonder airconditioning of cruisecontrol. En in de zomer kan het interieur behoorlijk warm worden, weet Wolbert. Maar voor de Porsche-ondernemer wegen deze ongemakken niet op tegen de voordelen. “Ik koop een auto zoals deze niet per se voor het comfort,” zegt hij resoluut. “Ik koop hem voor de beleving. Voor het gevoel dat je echt rijdt. En voor het genoegen om iedere supercar-rijder op een bochtige weg te laten zien waar ze hun rijvaardigheid zijn kwijtgeraakt. ”
Het verhaal van deze 964 is ook een ode aan eenvoud in een tijdperk waarin dat steeds zeldzamer wordt. Moderne Porsches — hoe briljant ze ook zijn — zitten boordevol technologie en luxe die de rijervaring soms wat afstandelijk kunnen maken. Deze auto herinnert je eraan hoe het ooit begon. Aan een tijd waarin autorijden nog een fysieke, bijna ambachtelijke ervaring was. En dat is precies wat deze witte 964 zo bijzonder maakt. Hij is een tijdcapsule die je mee terugneemt naar een eenvoudiger tijdperk. Een tijd waarin rijplezier niet werd gedefinieerd door het aantal pk’s of de hoeveelheid opties, maar door de puurheid van de ervaring. Minder is meer. En soms is minder alles wat je nodig hebt.